Özlem Eser Şengül’ü Mücadelemizde Yaşatacağız!

Özlem kardeşimizi, annemizi, dostumuzu ve yoldaşımızı kaybetmenin büyük acısını yaşıyoruz.
Acımızın büyük olduğu böylesi anlarda, söylediğimiz kelimeler boğazımıza gelip düğümlenmekte, kelimeler anlamını yitirmektedir. Her şeye rağmen Özlem kardeşimizin, yoldaşımızın anısını yaşatmak, onu anmak ve yad etmeyi bir borç biliyoruz.

O yaşarken hep yanımızda oldu. Acı ve güzel günlerde bizlerle oldu. Dertlerimize ortak oldu. Güler yüzü, o güzel gülümseyişiyle dostlarına, arkadaşlarına sevinç kaynağı oldu.

Evet, onu 30 Temmuz 2020 tarihinde kaybettik. Daha 45 yaşındayken aramızdan ayrıldı. İnsanlığın en büyük sorunlarından biri de bugün sağlıklı yaşama sorunudur. Her gün bir yakımımızı, bir tanıdığımızı, bir arkadaşımızı kaybediyoruz. Sistem, insan sağlığını da bir metaya dönüştürmüş bulunuyor. Son 6 aydır dünya çapında Koronavirüsten milyonlarca insan hayatını kaybetti. Özlem kardeşimizin boğuştuğu kanser hastalığı da insanlık için büyük bir sorun olarak devam ediyor.

Özlem Eser Şengül, 4 Haziran 1975’te Ankara’da dünyaya geldi. Aslen Erzincan Tercan Pelegözlü köyündendir.
Özlem ilk okul, orta okul ve lise de çalışkanlığıyla bilinen bir öğrenci idi. Toplumda kadına biçilen klasik rolü ret eden özlem ailesinin de desteği ve teşvikiyle liseyi bitirdikten sonra Eskişehir Anadolu Üniversitesi işletme bölümünden mezun oldu.
Belgüzar ve Musa Eser çiftinin dört kız çocuklarının en küçüğüdür. Özlem 2003 yılında aynı hastalıktan annesini kaybetti. Ve ayını yıl Almanya Witten kentine yaşayan ablasının yanına geldi. Burada eşi Mursel ile tanışıp 2004 yılında evlenirler.
2005 yılında oğlu Arda ve 2010 yılında ise oğlu Barış dünyaya gelmiş ve dünyalarına ayrı bir renk ve mutluluk katmıştır. Özlem, bir anne olarak çocuklarını sosyal ilişkilere ve insana önem veren, aydın çocuklar olarak yetiştirmeyi hedefledi.
Özlem, yaşama hep pozitif bakan biriydi. Özlem, öz güveni olan, güçlü bir yapıya sahip, ailesine, akrabalarına ve dostlarına değer veren, sevecen saygılı duruşu ile, azimli ve hedefine kilitlenen başarılı bir kadındı. Çalışkanlığıyla bilinen, ev, işlerini sırtlarken, sosyal ilişkilere değer veren, her zaman dostları ve çevresiyle ilgilenen kişiliğiyle örnek bir kadındı.
Açık sözlülüğü, demokrat duruşu, toplumsal olaylara karşı ilgisi ve duyarlılığıyla politik görüşlerini hiç bir zaman gizlemedi. Onu her 8 Mart dünya emekçi kadınlar gününde ve 1 Mayıs emek bayramında hep yanı başımızda gördük.

ATİK Yeni Kadın taraftarı olarak Gezi sürecinde, ölüm oruçları ve hak gasplarına karşı yürüyüşler de devrimci ve demokratik eylemlerde gücü oranında, hayat koşuları müsaade ettikçe yoldaşça yanımızda yer almıştır.
Özlem azimli fedakar bir anne, bir kız kardeş, bir eş olarak yüreğimizi sızlatan bu ani aramızdan ayrılışı hepimizi derinden üzdü. Başta ailesi olmak üzere, tüm sevenlerine baş sağlığı dileklerimizi belirtiyor, onu sonsuza kadar yüreğimizde yaşatacağız.
Yakalandığı bu amansız hastalığa rağmen hepimizi güldüren umut dolu olan ve onun söylemiyle hep akılımız da kalacak sözleriyle:
“ yenerim ben bu Abbas’ı “
diyen Özlem kardeşimize
özlemimiz büyük olacaktır.

ATİF ve Yeni Kadın