İsveç’te Maocular’ın Birliğine Dair Partileşme Konferansı Gerçekleştirildi

Haber Merkezi | 25.11.2019 | İsveç’te farklı illerden bir araya gelen devrimciler, Marksist-Leninist-Maoist temelde Maocuların birliği ve İsveç’te bir Komünist Partisi’nin inşaası ve kuruluşu için bir konferans düzenlediler. Konferansa taslak halinde sunulan 15 maddelik konferans kararları üzerine tartışma yürütüldü ve düzenlenmiş haliyle kararlar oy birliğiyle onaylandı.

Maoist Birlik Konferansı başlığıyla duyurusu yapılan konferans açıklaması “Bugün İsveç’te bir devrimci komünist partisinin eksikliği var. Marks/Engels ve 1. Enternasyonal, devamında Lenin’le devam eden, Stalin, Bolşevik Partisi ve Komintern ve Mao Zedung  tarafından geliştirilen ve önderliğinde Çin Komünist Partisi’yle ve bugün dünyada süren halk savaşlarıyla, Hindistan, Peru, Türkiye ve Filipinler’le tekrar bağ kuran bir komünist partisinin eksikliği. İsveç’teki devrimci geleneklerle bağ kuran bir komünist partisi eksik.“ denilerek başlıyor. Devamında komünist partisinin bir kadro-öncü partisi olması gerektiği ve süreklileşmesi gerektiği vurgulanıyor. İç tartışmalarla parti kuramının canlı ve gelişken tutulması, dogmalara karşı yoğun mücadele edilmesi gerektiği ve legal-illegal mücadele biçimlerinin yerinde kullanılması gerektiğinden söz ediliyor. Marksizm-Leninizm-Maoizmin günün somut koşullarına göre uyarlanması gerektiği ve mekanik tarzlardan arındırılması gerektiği anlatılıyor.

15 maddelik Konferans Kararları şu şekilde:

1. Parti, demokratik merkeziyetçiliği uygulayan üyeleri aktif bir kadro partisi olmalıdır. Merkeziyetçilik, yani birleşik eylem, parti içinde gerçek fikirlerin demokratik tartışmaların yoğunlaştırılmasıyla sağlanır. Bir komünist parti, eleştiriyi ve öz eleştiriyi kendi saflarında uygular.

2. Parti, kitlelerden kitlelere kitle çizgisini uygulamalı ve gerekirse gerici ve burjuva kitle örgütleri de dahil olmak üzere kitleler arasında çalışmalıdır.

3. Parti sürekli olarak bir sınıf cephesi inşa etmeli ve birlik cephesi yöntemini uygulamalıdır, yani herhangi bir sınıf mücadelesinde büyük ölçüde doğru bir platformda mümkün olduğu kadar çok insanla birleşmeye çalışmalıdır. Bu, yerleşim yerlerinde ve iş yerlerinde veya ulusal düzeyde mücadele olabilir. Amaç, parti ve işçi sınıfının konumunu sürekli olarak ilerletmektir.

4. Parti, anın talepleri için yürütülen mücadeleyi sosyalist devrim için yürütülen mücadeleyle birleştirir. Parti, propaganda ve ajitasyonunda, sosyalist bir toplumsal sistemin gerekli olduğunu göstermelidir.

5. Parti, sosyalizme giden barışçıl parlamento yolunu reddeder. Burjuva devlet aygıtı silahlı bir devrim ile ezilmeli ve proletarya diktatörlüğü kurulmalı.

6. Parti, olabildiğince vurucu güce ulaşmak için mümkün olduğunca yasadışı ve yasal yöntemleri birleştirmektedir.

7. Parti tüm faşist hareketlere ve işçi sınıfını ırkçılık yoluyla etnik ve dini gerekçelerle bölmeye çalışanlara karşı mücadele etmeli ve “sosyal vatanseverlik” ile de mücadele etmelidir.

8. Parti, çifte kadın sömürüsüne karşı mücadele eder ve proleter feminist kadın hareketi için çalışır. Ek olarak, parti, proletaryayı cinsel yönelim ve cinsiyet kimliği konusunda bölmeye çalışan burjuvazinin bütün girişimleri ile mücadele eder.

9. Parti, kadroların büyük çoğunluğunu burjuva güvenlik teşkilatlarından ve faşistlerden korumayı amaçlayan devrimci bir güvenlik politikası uygular. Parti, eğer yasadışı bir konum alırsa burjuvazinin zor aygıtına karşı ayakta durabilmelidir.

10. Parti, tüm çalışmalarında proletarya ve burjuvazi arasındaki temel çelişki üzerinden yola çıkar. Bu temel çelişki yalnızca bir sosyalist devrim yoluyla çözülebilir. Proletarya, burjuvaziye karşı temel olarak uzlaşmaz bir çelişki içinde durduğundan, tutarlı bir şekilde devrimci olan tek sınıftır.

11. Parti, özellikle Asya, Afrika, Amerika ve Doğu Avrupa’daki yeni-sömürge ülkelerde, özgürlük hareketlerini ve komünist hareketleri sürekli olarak destekleyen proleter bir enternasyonalist parti olmalıdır. Ek olarak, parti dünyadaki tüm devrimci partilerle eşit şekilde ilişkiler kurmalıdır.

12. Parti sürekli olarak dünya durumunu incelemeli, ABD-Çin mücadelesini izlemeli ve bu süper güçlere ve diğer emperyalist güçlere saldırmakta tereddüt etmemelidir.

13. Parti, bütün ulusların süper güçlenmiş emperyalist devletlere karşı bağımsızlık hakkını savunmalı ve aynı zamanda göründüğü her yerde İsveç burjuvazisinin emperyalizmi ile de mücadele etmelidir.

14. Parti, özellikle Sovyetler Birliği ve Çin olmak üzere sosyalist inşa deneyimlerini, revizyonizmin iktidarı ele geçirmesini ve bu devletlerin kapitalist ve emperyalist devletlere dönüşümünü incelemelidir. Sınıf mücadelesinin sosyalizmde devam ettiği açıktır. Komünist bir toplum, kapitalizm ve emperyalizmin dünyada yok edildiğini var sayar. Aynı zamanda, başlangıç noktası, sosyalist bir İsveç’in yalnızca İsveç’e has, tarihsel olarak gelişmiş şartlara dayanabileceğidir.

15. Gerçek bir çizgi ancak yanlış çizgilere karşı mücadele ederek oluşturulabilir. Bu nedenle, inşa aşamasında olan bir komünist partinin, özellikle proletarya içinde, her türden burjuva ideolojisine karşı, reformizm, revizyonizm, Troçkizm, sağ ya da sol oportünizm şeklini almış olsun ya da olmasın ideolojik ve teorik bir mücadele vermesi gerekir. Gerçek kahramanlar olan kitlelere karşı Komünist Parti alçak gönüllü bir tavır alır ve eleştiriyi dinler ve yapılan hatalar karşısında özeleştiri yapmaya hazırdır.

 

Kaynak: Avrupa